Eduard, de enige die het wist, was de hele dag al op pad. Hij moest in Wisconsin ergens een bak voor aan de skidloader ophalen, op de terugweg is hij nog helemaal doorgereden naar het vliegveld van Cedar Rapids, 1,5 uur bij ons vandaan.
Even na 7 uur belt hij op met de vraag of de jongens al naar bed zijn. Nog niet. Doe ze de pyjama aan en laat ze even wachten tot ik thuis ben, want ik heb nog een verrassing voor ze, zei Eduard.
De jongens denken gelijk aan een speelgoed tractor of zo.
De meiden zitten voor de tv en ik ben met de jongens boven. We horen Eduard met de auto bij huis komen. Ineens beginnen de meiden te gillen, je denkt: wat nu weer. Ik met de jongens naar beneden, staan daar mijn pa en ma in de keuken. Wat een verrassing!
"We komen gezellig op je verjaardag, we blijven maar 12 dagen en we komen in augustus weer terug", zeiden ze. OK, leuk! doe de jas uit, koffie?!
Ik had die dag nog geprobeerd te skypen, maar ze waren niet thuis, nu is wel duidelijk waarom niet.
Dit keer was de koffer opengebroken, het slot was kapot en de koffer was dicht getaped.
Ondanks dat, zat alles er nog in, kadootjes, nieuwe pyjama's maar ook de metworsten, komijnenkaas en de aldi ranja.
Oma Reuling was weer druk aan het breien geweest.
Gezellig met opa en oma naar de winkel, dan krijg je vast wel wat nieuws!
Oma gaat mee naar dansles om de nieuwe "moves" van Ryanne te bekijken.
Als traditie ook weer bowlen en daarna lekker eten bij Applebees. Zo krijg je de dagen wel om.
Zondag 13 april was mijn verjaardag. Extra gezellig met alle visite, families ten Hoeve en Koezen waren er ook.
Vrijdag de 18e was een vrije dag van school.
Samen naar de Amana colonies geweest. Van ouds her een duits dorp. Stenen huizen, leuke winkeltjes, wol weverij en meubelmakerij bekeken. En als lunch hoort daar natuurlijk een echte schnitzel bij, lekker!
Op de terugweg opa en oma bij het vliegveld afgezet. Tijd om weer afscheid te nemen, maar niet voor lang, want in de zomer komen ze weer terug. Dit was maar een tussendoortje, zoals ze zelf zeggen.